Ik geef het toe, lezer, ook voor mij was de naam Meredith Moon tot voor kort helemaal nieuw. Nu we echter zover zijn dat ik haar “Constellations” -na twee platen, waar ze liever niet aan herinnerd wil worden en na“Forest Far Away" uit 2018 is dit haar vierde plaat-, ettelijke keren door de speakers heb gejaagd, is de kans klein dat u me over vijf jaar op een frons in het voorhoofd zal betrappen bij de vraag of ik met die naam bekend ben.

Dat is van deze plaat danig onder de indruk ben, heeft zo zijn redenen: in de aanloop naar het schrijven van deze lijnen, mocht ik leren hoe de jonge Meredith, in het spoor van een folk-punk band, helemaal in haar uppie een tournee uittekende doorheen heel Noord- en Centraal Amerika én een flink deel van Europa, met inbegrip van Kroatië en Tsjechië. Om daar aan te beginnen, moet je van enige “guts” voorzien zijn, maar de jonge Canadese deed het. Net zoals ze zichzelf via YouTube-videos banjo leerde spelen, omdat ze eigenlijk best wel hield van de klank van de muziek uit de Appalachen.

Meredith Moon is, met andere woorden, een vrouw die van aanpakken weet en die weet wat ze te vertellen heeft. Dat is heel wat, zo blijkt uit de tien songs die dit plaatje duurt. De titeltrack blijkt al uit 2017 te dateren, een jaar waarin we nog niet eens over Covid gehoord hadden, maar dat verhaal was wel de oorzaak van het feit dat deze plaat ruim twee jaar op de plank bleef liggen: het had namelijk geen zin een plaat uit te brengen, als je toch niet mocht eizen om ze aan de mlensen te gaan voorstellen.

Maar bon, nu is ze er en ze is goed: acht eigen songs en covers van twee traditionals, “Soldier’s Joy” ooit van Doc Watson, en “Needlecase Medley”.dat we kennen van Mike Seeger en van Arthur Smith. De eigen songs handelen over plaatsen en mensen die ze op haar lift-tochten tegenkwam en ze blinken uit, zowel door de bijzondere klank van de stem van Meredith als door de kraakhelderheid van de melodieën, waarin ze die teksten verpakt. Zo handelt “That Town” over het dorpje Wawa, ten noorden van Ontario, waar je een immens standbeeld van een Canadese gans kunt zien. Iedereen kommt ooit vast te zitten in Wawa, want er is niks tussen Whiter River en Sault Ste. Marie. Een dorp dat een diepe indruk blijkt na te laten.

Daarmee heb ik meteen een drietal titels meegegeven, die u ertoe zouden moeten overhalen om deze plaat een flinke draaibeurt te geven: ik wed dat u, net als ik, al snel overstag zal gaan. O ja, Meredith toerde in 2022 aan de zijde van Gordon Lightfoot, die haar steevast introduceerde met de woorden: “Give it up for Meredith Moon”. Erg attent van een wereldster als Lightfoot, die op die manier respect toonde voor het feit dat Meredith “het” helemaal op eigen kracht aan het maken is. Niemand hoefde volgend haar te weten dat Gordon haar bloedeigen vader is. Kijk, van zo’n verhaal krijg ik het warm, zie ! Te ontdekken, nu ! Door U en U en U !

(Dani Heyvaert)